Η Μαρία Παπαγεωργίου παίζει με άρωμα, χρώμα και όνειρο στη νέα ταράτσα του «Gazarte»

Για την Μαρία Παπαγεωργίου δεν έχω να πω πολλά ή, μάλλον, έχω να πω πάρα πολλά! Παρακολουθώ εδώ και μερικά χρόνια την πορεία της και θα έλεγα πως, παρά την δεδομένη υψηλή ποιότητα της δουλειάς της – και των καλλιτεχνικών της επιλογών – δεν παύει να με εκπλήσσει. Προσφάτως την άκουσα να λέει ένα πανέμορφο τραγούδι της («Όλα εδώ περνάνε») που για χρόνια είχε κλειδωμένο στο συρτάρι της. Για κάποιο λόγο, τώρα ήταν η ώρα να βγει…

Η Μαρία φαίνεται να έχει αυτή τη σπάνια ιδιότητα / ικανότητα ό,τι αγγίζει να το κάνει όχι χρυσάφι όπως ο Μίδας αλλά άρωμα, χρώμα, εικόνα, όνειρο – κάτι που έρχεται να ερεθίσει τις αισθήσεις ακόμα και κοντράροντάς τις. Αν τσεκάρει κανείς τους δίσκους της («4 χρόνια Δευτέρα», «Μνήμη» και «Αλληλογραφία» με τα τραγούδια του Μίκη) ή οτιδήποτε δικό της κυκλοφορεί στο ίντερνετ, νιώθει πως έχει να κάνει με μια τέχνη ιδιαίτερη και ακριβή. Η φωνή της και οι μουσικές της, αυτά που τραγουδάει και παίζει μαζί με τους δικούς της ανθρώπους, είναι πράγματα που ίπτανται εντός και εκτός μας, οδηγώντας μας πάντα σε μια μορφή κάθαρσης.

Έτσι, σχεδόν από το τίποτα, πριν από λίγο καιρό, με τον συνεργάτη της Σταύρο Ρουμελιώτη, η Μαρία Παπαγεωργίου δημιούργησε το ψηφιακό άλμπουμ «ΕΣΟΡίΑ» με διασκευές P.J. Harvey («An acre of land»), Portishead («The rip»), Bjork («All is full of love»), Henryk Gorecki («Three sorrowful songs», το 2ο μέρος της 3ης Συμφωνίας του – αυτό κι αν είναι τόλμημα!), Boubacar Traore («Mariama kaba»), Radiohead («Reckoner»), Lola Marsh («She’s a rainbow») μετατρέποντας την φετινή έγκλειστη Μεγάλη Εβδομάδα μας σε αριστούργημα!

Λίγο πιο πριν, μια Δευτέρα από το σαλόνι του σπιτιού της και πάλι μαζί με τον Σταύρο Ρουμελιώτη, η Μαρία μας πήρε σε διαδικτυακό ταξίδι στον μαγικό της κόσμο – και το ταξίδι αυτό κρατήθηκε συναισθηματικά αμφίδρομο, έστω και εξ αποστάσεως. Τώρα ήρθε η στιγμή που θα συναντηθούμε στη νέα ταράτσα του «Gazarte», πάλι μια Δευτέρα – στις 13 Ιουλίου –, μαζί με τον Σταύρο Ρουμελιώτη (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, loops) και την Σοφία Ευκλείδου (τσέλο, loops) για να χάσουν όλα αυτά τα θαυμάσια που μας τραγούδησε τελευταία την ψηφιακή τους κρούστα και να γίνουν απτά αισθήματα.

Συντάκτης: Γιώργος Χαρωνίτης
Πηγή: www.athinorama.gr