Πάνος Μουζουράκης και Μανώλης Φάμελλος, μαζί στο Gazarte

Για την συνεργασία του Πάνου Μουζουράκη με τον Μανώλη Φάμελλο λίγα πράγματα έχουν γίνει γνωστά και ακόμα λιγότερα καταφέραμε να διασταυρώσουμε.

Οι πληροφορίες μας συγκλίνουν στο ότι πρόκειται για δύο Θεσσαλονικείς που συναντήθηκαν στην Αθήνα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες… αν και όπως λένε οι ίδιοι γνωρίζονταν ανέκαθεν χωρίς όμως να έχουν συναντηθεί ποτέ. Τα πρώτα τους τηλεπαθητικά σχέδια για μια κοινή δισκογραφική κάθοδο εντοπίζονται (και χάνονται ευθύς αμέσως) κάπου στις αρχές της χιλιετίας. Έπειτα χάνονται και οι ίδιοι στα σκοτεινά κυκλώματα της showbiz, έτσι απλά χωρίς ούτε ένα τηλέφωνο… Κι ενώ ο Μανώλης σταθερός στο ξινό, δήθεν ψαγμένο του προφίλ έμεινε πιστός στην κάθοδο, ο πληθωρικός κι επιτηδευμένα εξωστρεφής Πάνος προτίμησε ως γνωστόν την άνοδο με τα γνωστά ευεργετικά αποτελέσματα για την τσέπη του. Μέσα στον γενικότερο χαμό, ο Πάνος πιστεύει πως για όλα φταίνε οι μπύρες, ο Μανώλης πιστεύει πως για όλα φταίει ο Πάνος μάλλον και οι δύο έχουν δίκιο.

Η τρέχουσα διανοητική τους κατάσταση δεν μας επιτρέπει τους αμφισβητήσουμε. Δυστυχώς το 2017 ύστερα από μαζική συλλογή υπογραφών στο διαδίκτυο, ο Μανώλης και ο Πάνος πείστηκαν τελικά απρόθυμα να εγκαινιάσουν την συνεργασία τους με το «Χρυσό Αυγό» και το άλμπουμ «Μονόλογος Για Δυο» που ακολούθησε… Μετά από μια περίοδο επώασης, ρεμβασμού και χαβαλεδισμού, μυθιστορηματικές ανατροπές, δηλητηριώδεις ίντριγκες και σκοτεινές συνομωσίες, το δράμα κορυφώθηκε,  το αυγό έσκασε πανηγυρικά και αποκαλύφθηκαν 11 μικρά τραγούδια αλήτες πουλιά -όλα μαζί μια δωδεκάδα. Θα ήταν ένα απλά ατυχές γεγονός αν έμεναν ως εκεί. Μετά από τα δεινά και τα πάνδεινα που έχει περάσει η ανθρωπότητα αποφάσισαν να ενισχύσουν την καταστροφή. Μετά από αμπεμπαμπλόμ διαπραγματεύσεις τεσσάρων ετών, επιστρέφουν με μια μεθυσμένη σειρά παραστάσεων χωρίς να έχουν ούτε αυτοί (πόσο μάλλον εμείς) την παραμικρή ιδέα για το περιεχόμενο. Ευτυχώς που στις μέρες μας κανείς πια δε νοιάζεται για το περιεχόμενο. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πηγές, το περιεχόμενο του live χαρακτηρίζεται κατάλληλο μόνο για ενήλικες ή όπως θα λέγαμε στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας για ανθρώπους με παρόμοιες ιδιαιτερότητες σαν αυτές των πρωταγωνιστών. Ακούγεται επίσης πως εκτός από τα καθιερωμένα ερωτοτράγουδα που υποχρεωτικά συμπεριλαμβάνονται σε κάθε παράσταση, οι καλλιτέχνες καταπιάνονται με «δύσκολα» θέματα όπως η απενοχοποίηση της βίας μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο, η εργαλειοποίηση και το μάταιο των σχέσεων όπως και το ξεπέρασμα της τραυματικής εμπειρίας ως προϋπόθεση για μια ομαλή κοινωνική ένταξη.

Εμείς ελπίζουμε όλα αυτά να παραμείνουν φήμες τελικά και το live να είναι μία από τα ίδια, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις… Είναι κοινή πεποίθηση πια πως οι δημιουργοί αντί να μιλούν στο έργο τους περί παντός επιστητού, καλά θα κάνουν να επικεντρωθούν στην εικόνα τους και να αυθαιρετούν εκφραστικά αποκλειστικά στα social ή στην ιδιωτική τους ζωή που έτσι κι αλλιώς είναι πιο ενδιαφέρουσα από τα τραγούδια τους.

Ή μήπως θεωρεί κανείς υψηλή τέχνη την τηλεοπτική γοητεία σε prime time του Μουζουράκη και τις μανιοκαταθλιπτικές χασμωδίες του Φάμελλου;