Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας εγκαινιάζει ένα μήνα γεμάτο χορό, ενώ συνεχίζουμε να #μένουμεσπίτι. Φέρνει κοντά μας παραστάσεις που παρουσιάστηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, ξεκινώντας με παραστάσεις από την περσινή διοργάνωση.

«Γιατί ο χορός δεν μπαίνει σε καραντίνα, είναι μέσα μας!»

Γίνετε συνδρομητές στο κανάλι του φεστιβάλ στο ΥouΤube και παρακολουθήστε:

> Mnémosyne by Josef Nadj
Η Mnémosyne (Μνημοσύνη) εκφράζει τη μνήμη ενός κόσμου: του κόσμου του χορογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη Josef Nadj. Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση, ο Nadj δημιουργεί ένα έργο σφαιρικό, φωτογραφικό εγχείρημα και ερμηνευτικό δρώμενο μαζί. Επιστρέφοντας σε μια τέχνη που ο Nadj καλλιέργησε παράλληλα με το κύριο έργο του, τη φωτογραφία, ο καλλιτέχνης ανασκάπτει τη μνήμη του για να διευρύνει για άλλη μια φορά τον δημιουργικό του ορίζοντα.

> OPTRAKEN by Le Galactik Ensemble
Δεν είναι απλώς τα ακροβατικά τσίρκου που εμπνέουν τους χορευτές της ομάδας Le Galactik Ensemble, όσο το γεγονός ότι θέλουν να διερευνήσουν τη σχέση των ανθρώπων με τις δυσκολίες που θέτει το εχθρικό περιβάλλον τους. Το έργο τους πηγάζει από την επιθυμία τους να «σκηνοθετήσουν» πολύ απλές ενέργειες με τρόπο που να προκαλεί το ανθρώπινο σώμα. Το να στέκεται κανείς, να μιλά, να κινείται ελεύθερα, να αντιστέκεται και να προσαρμόζεται σε μια εξωτερική φυσική δύναμη, όλα τα παραπάνω βρίσκονται στον πυρήνα πολλών υπαρξιακών ερωτημάτων.
Οι Le Galactik Ensemble έχουν αναπτύξει αυτό που αποκαλούν «ακροβατικά κατάστασης», τα οποία διερευνούν την άμεση, συγκεκριμένη σχέση του ανθρώπου με ένα ασταθές περιβάλλον και την ικανότητά του να προσαρμόζεται σε αυτό. Παρουσιάζουν έτσι άτομα ή ομάδες ανθρώπων που αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις.

> TRANSFIGURATION by Olivier de Sagazan
Το Transfiguration αφηγείται την ιστορία της ανεκπλήρωτης επιθυμίας του ζωγράφου και γλύπτη να εμφυσήσει ζωή στο δημιούργημά του. Σε μια χειρονομία απελπισίας, καλύπτει με πηλό το κεφάλι του, θάβοντας έτσι τον εαυτό του, εξαλείφοντας την ταυτότητά του, μεταμορφωνόμενος σε ζωντανό έργο τέχνης. Το υλικό όμως του κρύβει το φως και τον αναγκάζει να στρέψει το βλέμμα βαθιά μέσα του.
Σε μια συγκλονιστική παράσταση, ο Olivier de Sagazan αλλάζει ταυτότητες επί σκηνής – από άνθρωπος σε ζώο και από ζώο σε διάφορα υβριδικά πλάσματα. ∆ιαπερνά, ξεκολλά και αφαιρεί τα στρώματα του πηλού από το πρόσωπό του, σε μια αγωνιώδη αναζήτηση νέας ουσίας και μορφής.

  Πηγή: debop.gr